Flaming June is hier. Hopelijk heeft Spanje het laatste slechte weer meegemaakt, worden de lekkende daken gerepareerd en beginnen de bewoners enigszins te lijken op het leven buiten de lockdown. Laten we hopen dat je nog steeds in staat bent om verder vooruit te komen en niet terug te keren naar wat eerder was. Ik gebruik de woorden 'jij' en 'bewoners' natuurlijk, omdat ik er fysiek niet ben, en het lijkt erop dat het nog lang kan duren voordat ik terugkom.
Door te spelen met de kolommen met nieuws van zowel de Spaanse als de Britse regering over reisbeperkingen, zullen velen van ons de komende maanden teleurgesteld zijn. Bewoners die normaal gesproken vreugdevol wachten op de jaarlijkse komst van familie uit het VK om te spetteren en te gillen in zwembaden in de provincie, zullen hun adem inhouden. Degenen die van ver over de Golf van Biskaje willen horen geluiden van rammelende metalen kettingen die de veerboot naar de haven trekken, of het geluid van aankondigingen van luchtvaartmaatschappijen om 'de hut voor te bereiden op de landing' terwijl Murcia beneden in zicht komt, zullen mogelijk enorme zuchten ontvangen. verdriet als het besef dringt dat de volgende keer dat we ons tweede huis zien misschien door een wirwar van overwoekerde poorten of verroeste sloten voor de voordeur gaat.
Ja, dit is voor ons allemaal een enorme schok geweest.
Het is niet de eerste keer dat we een pandemie hebben gehad, de laatste meer dan een eeuw geleden, dus niet echt in onze algemene gedachten, ondanks waarschuwingen dat er nu een nieuwe zou komen.
De Spaanse grieppandemie van 1918, ondanks het feit dat het begon op een legerbasis in Kansas, kreeg die titel puur omdat Spanje neutraal was in de oorlog en daarom niet onderworpen aan persrestricties, en begon te rapporteren over doden. De troepen die de Atlantische Oceaan overstaken, brachten het virus helaas met zich mee naar de loopgraven en het hart van het continent. Dus Spanje nam de schuld op zich.
Er zijn veel YouTube-documentaires over die evenementen die een fascinerende en inzichtelijke kijk zijn.
Hoe komen we de rest van het jaar door zonder deze bezoeken? Stille tijden komen eraan als we onze toekomst overdenken en behoedzaam, op afstand, terug in de samenleving komen. Spanje zal stil zijn en kan je terugvoeren naar die decennia vóór de toeristeninvasies, het ongerepte land van weleer en familieleden die al lang geleden zijn verdwenen.
Gelukkig woon ik in de winter aan een strand in Wales, maar deze zomer (normaal gesproken in Spanje) zal ik uitzichtloos worden doorgebracht, achter steigers bedekt met wit gaas, met met blauw polytheen bedekte ramen. Cosmetische reparaties aan gebouwen lopen tot oktober, onze gebruikelijke retourdatum, dus de wet van de zode geldt, aangezien de huidige Welshe regels niet loungen op het strand betekenen. Onze enige zittende zonneschijn betekent dat we een klapstoel meenemen naar een lege parkeerplaats binnen onze grens. Zo erg glamoureus.
Mijn eerste zomer in het VK in meer dan vijftien jaar, met een soundtrack van meeuwen, oefeningen en de stemmen van arbeiders die het raamwerk beklimmen. Moet ik lachen of huilen als ik me onze Spaanse tuin visualiseer, gezeten met een glas Cava rond het zwembad?
Jij beslist.
Ik kan het niet.
Dit document is bewerkt met de instant-tool voor het converteren van webinhoud die u kunt vinden op htmleditor.tools - probeer het eens.
